...ήταν η Πανδώρα και ο Πλάτωνας.Και όπως όλοι ξέρουμε,κάθε φορά που η Πανδώρα έκλαιγε ο Πλάτωνας μάζευε τα δάκρυα και αποκτούσε υπερ-δυνάμεις.Τι έγινε όμως όταν ο μικρός μας Πλάτωνας μάζεψε αρκετά δάκρυα ώστε να μη χρειάζεται πια την Πανδώρα?
Και τώρα η δική μου εκδοχή:
Ο Πλάτωνας,όπως κάθε Πλάτωνας,πήρε όσα χρειαζόταν και την έκανε με ελαφρά.Η Πανδώρα,σαν κάθε σωστή Πανδώρα,συνέχισε να κλαίει με την επλίδα πως το γλυκό της ταίρι θα γυρνούσε πίσω...Όμως δεν υπολόγισε πως αυτός είχε αποθέματα για μια ολόκληρη ζωή.Τα δάκρυά της πλέον είχαν ποτίσει την ψυχή του,είχε γίνει αχάριστος και φυσικά η γυναίκα στην οποία ορκίστηκε αιώνια αγάπη του ήταν πλέον άχρηστη.
"Together in eternity" έλεγαν τότε,"like Romeo and Juliet"...και πού είναι τώρα?Ο καθένας τον δρόμο του....Όμως η Πανδώρα βρήκε άλλον στον οποίο θα δώσει με μέτρο τα δάκρυά της,και ο Πλάτωνας έχει βρει άλλη Πανδώρα,της οποίας όμως τα διαμαντένια δάκρυα δεν είναι τόσο δυνατά όσο της δικής του Πανδώρας,γιατί καμία δεν θα τον αγαπήσει ποτέ τόσο...Κι ακόμα κι αν χώρισαν,η μικρή γλυκιά μας Πανδώρα περιμένει τη στιγμή που ο αγαπημένος της θα γυρίσει.Γιατί θα γυρίσει.Επειδή κι αυτός την αγάπησε.
Άλλα μάλλον όχι τόσο πολύ...
μια μικρή σκέψη για μια μικρή αγάπη.
Αφιερωμένο σ'έναν άνθρωπο που μου έδωσε δύναμη...
ZoGo για'σένα
