Και το χαμογελο σπαει.Και ερχονται σκεψεις που θελεις να κρατησεις μακρυα.Προσπαθεις και προσπαθεις αλλα ολο κατι γινεται και ερχονται ολα μαζι για δευτερολεπτα στο μυαλο σου και τα χανεις.Μαζι με το χαμογελο σπαει το προσωπο σου,γινεται κομματια,σκορπιζεται παντου στο πατωμα,μπροστα στα ποδια σου.Προσπαθεις να μαζεψεις τα κομματια αλλα δε μπορεις να τα κρατησεις στα χερια σου.Σε κοβουν..Εχουν γινει κομματια καθρεφτη.Ενος καθρεφτη που δε θελεις να κοιτας αλλα δε μπορεις να παρεις το βλεμμα σου απο τα μικροσκοπικα ειδωλα του σπασμενου σου εαυτου.Αυτο εισαι...
