Labyrinth of dreams *

  Κρύβεσαι πίσω από σκέψεις και λόγια.Λόγια δικά μου στα οποία προσποιείσαι πως κλείνεις τα αυτιά σου...Κι όμως τα κρατάς.Λόγια δικά σου που δεν λες κι όμως τα νιώθεις.

  Λόγια που γίνοντα ψίθυρος,μετά στίχοι..αποκτούν μελωδία.Ναι,ένα τραγούδι που σιγοτραγουδάει το μυαλό σου.Κι ύστερα παίρνει φωτιά και φυλακίζεις τις στάχτες στην ψυχή σου.Στάχτες που άλλες φορές κρατάς σαν φυλακτό και κάποιες άλλες τις φυσάς για να τις διώξεις.

Πάντα όμως ένα κομμάτι μένει πίσω.Κι αυτές οι στάχτες βγαίνουν κάπου κάπου...Μέσα από το μάτια σου.Μέσα από λασπωμένα σκούρα δάκρυα.Μέσα από αυτά τα μάτια που ξερνάνε αλήθειες και ψέματα που πληγώνουν.

  Και τότε ακούω την καρδιά σου.Κι αυτή μου μιλάει.Λόγια που δν βγάζουν νόημα...

Αν όμως επιμείνω αρχίζω να διακρίνω συλλαβές και στη συνέχεια λέξεις... φράσεις... προτάσεις... νοήματα. Στίχοι.Έρχεται και η μελωδία...και ακούω το τραγούδι που έγραψαν όλα όσα φοβάσαι.

  Κι έρχονται πάλι...

        Λασπωμένα σκούρα δάκρυα.

     Λερωμένα από στάχτες.

   Στάχτες από φωτιές που έκαψαν τους φόβους μας.

 Αγάπη;

                                                                                                     

http://www.youtube.com/watch?v=S1CRsEmC5sQ

                                                                                (* Nox Arcana)

Ο δρόμος σου είσαι εσύ*

Κάθε τέλος είναι μια αρχή.
Κάθε τέλος είναι μια καινούρια αρχή.
Κάθε τέλος είναι μια καινούρια αρχή που ίσως πονάει.
Κάθε τέλος είναι μια καινούρια αρχή που ίσως εξαφανίζει τον πόνο.
Κάθε τέλος είναι μια ευκαιρία για μια καινούρια αρχή.

Όποιο κι αν είναι το τέλος,όμως, και ό,τι συναισθήματα είναι αυτά που προκαλεί πάντα αφήνει μια μελαγχολία.Μια μελαγχολία που μπορεί να είναι και γλυκιά.Και πάντα μετά από ένα τέλος υπάρχουν ερωτηματικά.Ερωτηματικά μικρά ή και μεγάλα.Ερωτηματικά που μπορεί να μην μεταμορφωθούν ποτέ σε τελείες,θαμαστικά ή αποσιωποιητικά...Ερωτηματικά που μπορεί απλά να μας δίνουν τροφή για σκέψη.Ερωτηματικά που μπορεί να προκαλούν πόνο.Ερωτηματικά που μας βοηθάνε με τον τρόπο τους να ξεκινήσουμε κάτι καινούριο.

Η αποτυχία προκαλεί ερωτηματικά.Κάθε είδους αποτυχία.Το θέμα είναι να μπορέσεις να συνεχίσεις μετά από κάθε αποτυχία.

Επιτρέπεται να πέσεις.Επιβάλλεται να σηκωθείς.

Σήκω!
Η ζωή είναι μπροστά σου και σε περιμένει.
Η ζωή σου τώρα ξεκινάει.Είναι απέναντί σου και περιμένει να την κατακτήσεις.

Μην αφήνεις ευκαιρίες να περάσουν και να χαθούν γιατί και τότε θα είναι ένα τέλος και θα δημιουργηθούν περισσότερα ερωτηματικά μέσα στο ήδη κουρασμένο μυαλό σου.

Ό,τι κι αν γίνει πάντα μπορείς να διορθώσεις τα πράγματα.Πάντα υπάρχει μια λύση.Στη ζωή δεν είναι ποτέ "όλα ή τίποτα".

Δύναμη.Κουράγιο.Υπομονή.Αγάπη.
Εφόδια απαραίτητα για να συνεχίσεις.Έχεις τη δύναμη που έχει ο καθένας.
Άμα νιώσεις πως δεν την έχεις,κοίτα γύρω σου.Υπάρχουν άνθρωποι που θα σε βοηθήσουν να τη βρεις.

Εϊσαι αυτός που μπορεί να αλλάξει τα πάντα στη ζωή του.Κανείς άλλος.Μόνο εσύ με τη δύναμη που έχεις μέσα σου και ίσως δεν έχεις καταλάβει ακόμα.

Μία συμβουλή που μου έδωσε κάποιος πρόσφατα και τον ευχαριστώ για αυτό.
"Μη σκέφτεσαι πως μπορεί να απογοητεύσεις κάποιον.Αν είναι δίπλα σου και εσύ έχεις προσπαθήσει θα καταλάβει πως προσπάθησες και δεν θα απογοητευτεί παρα μόνο θα συνεχίσει να είναι δίπλα σου".


Για έναν άνθρωπο που αγαπώ όσο τίποτα...




                                                                                              (*Αλκίνοος Ιωαννίδης)

Στιγμές μικρών θανάτων *

http://www.youtube.com/watch?v=EijA1ZY0lhQ

Πόσες φορές ήθελες να πεις κάτι και δεν το είπες;
Πόσες φορές περίμενες τη "σωστή στιγμή" που,όμως,δεν ήρθε ποτέ;

Ένα μεγάλο μυστικό:
ΕΜΕΙΣ δημιουργούμε τη σωστή στιγμή που αναζητάμε.

Μια μικρή αλήθεια:
Εϊμαστε δειλοί για να το παραδεχτούμε.

Μια παρατήρηση:
Αξίζει όσο τίποτα άλλο να δημιουργήσεις τη στιγμή.

Ο τρόπος δεν γίνεται να ειπωθεί,γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει.Γίνεται εμφανής από τις κινήσεις και τα βλέμματα.Μεταφέρεται στους γύρω σου από τα συναισθήματα που βγάζουν οι κινήσεις σου ή ακόμα και η σιωπή σου.

Σίγουρα μετάνιωσες για τις στιγμές που άφησες να φύγουν...Όλοι μας έχουμε μετανιώσει κάποια τέτοια στιγμή.Η ουσία στη ζωή είναι να αγωνιζόμαστε για αυτές τις στιγμές,γιατί αυτές θα κρίνουν στο τέλος αν υπήρξες ευτυχισμένος.

"Κάθε μέρα είμαστε πιο κοντά στο τέλος μας"...έτσι μου έιχαν πει κάποτε.
Και είχαν δίκιο...

Τώρα που βλπέπω το τέλος κάποιου άλλου,καταλαβαίνω πως έχασα πολλές στιγμές που ίσως να βοηθούσαν στη δική του ευτυχία.
Κι έτσι πάντα θα έχω τύψεις γιατί δεν μπόρεσα ποτέ να πω "σ'αγαπάω" σε έναν άνθρωπο που λάτρεψα...


Το μόνο που μπορώ πλέον να κάνω...

                                                             Αντίο.

                                                                                                  (*Διάφανα Κρίνα)

Σιωπή...

Όταν φτάνεις στο τέλος,και το κοιτάς κατάματα, ξέρεις πως έχεις δύο επιλογές:
να παλέψεις να μη φτάσεις εκεί ή να αφεθείς χωρίς καμία μάχη να σε παρασύρουν οι μουσικές,τα χρώματα και οι εικόνες που υπάρχουν εκεί κάθε στιγμή,κάθε φορά που πλησιάζεις...

Υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν κάθε μέρα να μη φτάσουν στο τέλος...
Υπάρχουν και αυτοί που παρακαλάνε να βρεθούν εκεί...

Οι πρώτοι είναι οι άνθρωποι που ξέρουν να αναζητάνε τα όνειρα τους,να ακούν την καρδιά τους και να μη τους νοιάζουν οι συνέπειες.Και αυτό γιατί ξέρουν πως τα αποτελέσματα αξίζουν,γιατί σε οδηγούν στην ευτυχία.

Οι τελευταίοι είναι αυτοί που τους ανάγκασαν να σταματήσουν να ονειρεύονται.Έχω υπάρξει ένας από αυτούς και λίγο πριν το τέλος,κατάλαβα πως αξίζει να ζεις για τα όνειρα που κάποτε μπορούσες να κάνεις,για τα όνειρα που θέλεις να ξανακάνεις και πρέπει να βρεις τη δύναμη...
Τότε μπορούσα πολύ απλά να πω: μετάνιωσα αλλά δεν θα γυρίσω πίσω.
Όμως γύρισα και κατάφερα να ονειρευτώ γιατί ήρθαν δίπλα μου τα άτομα που ποτέ δε ζήτησα αλλά με ένιωσαν και με έκαναν να στηρίχτω στα πόδια μου και με τράβηξαν λίγο πριν χαθώ στο τίποτα.

Λόγια?Χμμ...ίσως και να είναι για κάποιους από εσάς,και εννοώ ΕΣΑΣ που σκέφτεστε πως το γράφω αυτό για να σας θυμήσω τι ήσασταν για μένα...

Από εμένα είναι μια εμπειρία ζωής που μοιράζομαι με αυτόυς που άλλαξαν τη ζωή μου και με αυτούς που έχω νιώσει ακόμα και αν δεν το ζήτησαν.

Ακούστε τη σιωπή.

dream-land *

 Η γοητεία της σιωπής είναι τόσο μεγάλη όσο και η γοητεία μιας ωραίας,γλυκιάς και ελκυστικής φωνής.Όταν όμως η ωραία,γλυκιά και ελκυστική αυτή φωνή βρίσκεται χαμένη στο άπειρο και ξεχασμένη σαν στάχτη μέσα από τη λάβα καλύτερα να ακούς τη σιωπή.

 Μια σιωπή που ακόμα και μέσα στην ησυχία κραυγάζει και υπενθυμίζει την παρουσία της.Μια σιωπή που ακόμα και ο πιο μεγάλος ήρωας δεν μπορεί να νικήσει και να της αντισταθεί.Μια σιωπή που έχει ταλέντο στο να σώζει ανθρώπους και να εξημερώνει το άγριο.Αυτή σιωπή έρχεται από τα χαμένα ενός κόσμου τον οποίο ακόμα και ο μεγαλύτερος ερευνητής δυσκολέυεται να ανακαλύψει...


  Αυτός ο κόσμος χαρακτηρήστηκε από κάποιους ως παράδεισος και από κάποιους σαν κόλαση...Εκεί ζουν οι άγγελοι που ανά πάσα στιγμή μπορούν να γίνουν οι χειρότεροι δαίμονες.Αυτή είναι η ψυχή.Όταν τη βρεις ίσως μ'ακούσεις...Όταν τη βρεις,τότε θα βρεις κι εμένα...

                                                                                    (*Εdgar Allan Poe)