27 Ιουλίου 2012

i'm alright

βραδιαζει.
εισαι μονος.
ενα απαλο αερακι μπαινει στο δωματιο απο το παραθυρο που μολις ανοιξες.
μπαινει και παιρνει μαζι του τη βρωμια τη δυσωδια του τσιγαρου του ιδρωτα σου.
τη βρωμια της ψυχης σου.
μια ψυχη που κουβαλαει ενα βαρος.τι βαρος ειναι αυτο;
ουτε εσυ δεν ξερεις.
σκεφτεσαι το παρελθον σου.
λες σε ολους να ζησουν το τωρα μα εσυ μενεις πισω...
πισω σε ολα αυτα που σε πονανε.σ αυτα που πονεσαν κι αλλους.σ αυτα που μοιραστηκες με ενα δυο ατομα και εκλαψαν μαζι σου.
ειναι αυτοι που σ αγαπανε.
αυτοι που αγαπας εσυ μαλλον.
αυτοι σε αγαπανε,τι σου εχουν πει;
σ αγαπανε φυσικα,αλλιως θα εφευγαν απο καιρο.
εχουν δει ποιος εισαι και ειναι ακομα μαζι σου.
ειναι αυτοι που σε στηριζουν ακομα και στις λαθος επιλογες σου.
αποδεδειγμενα.
δε σε αφηνουν μονο σου στα σκοταδια,μα σε βοηθανε.

κι ομως τωρα εισαι μονος σου στα σκοταδια.στο σκοταδι του δωματιου,στο σκοταδι του μυαλου της ψυχης σου.
πονας,να σε χτυπησω πιο δυνατα;
ποναω.
τοτε θα σε χτυπησω κι αλλο για να νιωσεις οπως εγω.


χαθηκες παλι.τι ξεκινησες να λες και που εφτασες;


γιατι νιωθεις μονος σου αυτο το βραδυ;
δεν εισαι μονος και το ξερεις.μιλησε μου.
δε μπορω να σου μιλησω;
γιατι δε μπορεις;ειμαι διπλα σου σ αγαπαω.
δεν εχει σημασια,εγω δε μπορω παρα το οτι σ αγαπαω οσο εσυ.
τοτε γιατι το κανεις αυτο;με πληγωνεις...
δεν πιστευω πως αξιζει να μιλησω για αυτα που σκεφτομαι.
μα για να τα σκεφτεσαι αξιζει να μιλησεις.
δε μου βγαινει.γελαω με τις σκεψεις μου πολλες φορες.
εγω ομως δε γελαω,ειμαι διπλα σου για ο,τι θελεις να μου πεις οσο ανουσιο κι αν ειναι για σενα.που δεν ειναι...
μη με πιεζεις.οταν πιω θα σου μιλησω.
δε χρειαζεσαι το αλκοολ εχεις ανθρωπους διπλα σου.
τους φοβαμαι.οσο τους αγαπαω αλλο τοσο τους φοβαμαι.


"ειναισυνηθεια που εχω απο μικρος να αγαπαω ο,τι με σπρωχνει στο χαμο μου"


ποναω μαζι σου.
πες μου τι σκεφτεσαι...


σκεφτομαι οσα σκεφτομαι τοσα χρονια.
σκεφτομαι πως ευτυχισμενος θα ειμαι οταν τελειωσουν ολα.


ποια ολα,τι μου λες;

εννοω ΟΛΑ.
κουραστηκα.
πονεσα.
αγαπησα.
ενιωσα μισος για ενα λεπτο.
ερωτευτηκα.
εκλαψα κι ακομα κλαιω.
τα ειδα ολα.δε θελω να δω τιποτα αλλο.

με τρομαζεις.

το ξερω.

σ αρεσει να με τρομαζεις;

συγγνωμη δεν το επιδιωκω.


τι ειναι ολα αυτα;ποτε ειπωθηκαν;παλι χαθηκες...
κοιμησου.καποτε κοιμοσουν.τι εγινε;
γιατι αναρωτιεσαι;αφου ξερεις πως δεν κοιμασαι πια...σταματα να σκεφτεσαι και τελειωσε τα ολα.


κλεισε τα ματια σου και κοιμησου ηρεμα,οπως εκανες καποτε.

κοιμησου οπως κοιμασαι στην αγκαλια εκεινη που σε ηρεμει.


αντιο Χ.

5 Ιουλίου 2012

porcelain heart*

Καθρεφτίζεσαι μπροστά μου πάλι.


Σε έναν καθρέφτη που βλέπουμε όπως θέλουμε.Όλοι έχουμε έναν τέτοιο σπίτι μας.Μερικές φορές δεν είναι καν στο σπίτι.Είναι κάποια βιτρίνα,άλλες είναι οτιδήποτε μπορεί να έχει αντανάκλαση.Αν θέλεις να δεις αυτόν τον καθρέφτη τον βλέπεις και χωρίς αντανάκλαση.Βλέπεις τις σκέψεις τις επιθυμίες και τους φόβους σου.
Αρκεί να σκέφτεσαι να θέλεις ή να φοβάσαι πολύ...


Έτσι κι εγώ μέσα σε αυτόν τον καθρέφτη είδα τα μάτια σου.Τα "μάτια μου".


Και ήταν η τελευταία φορά.


Κάπου εκεί,λίγο πριν κοιμηθώ,κατάλαβα την αλήθεια:


πέθανα στα 20 και με έθαψαν στα 80.