28 Ιανουαρίου 2011

all that I am(she and he)

Πώς καταφέρνουν τα μάτια σου να φωτίζουν κάθε καταιγίδα;
Να με ταξιδεύουν σε βροχές που είναι μαγικές,γεμάτες όνειρα που δεν βρέχονται.Μαγική βροχή,μαγικό βλέμμα.Αγάπη...Ίσως εκεί να είναι η μαγεία.Ίσως έχει μείνει λίγη ακόμα απ'αυτή τη μαγεία των πρώτων στιγμών.Τα πρώτα φιλιά,οι πρώτες αγκαλιές.Η ανάσα σου στο λαιμό μου...Τα χέρια μου στο πρόσωπό σου.Τι μου έδωσες,όμως,και τι έδωσα;Τι θα έχουμε στο τέλος να μετρήσουμε;Μπορεί τα πάντα...Αλλά επλίζω τίποτα.Τίποτα,γιατί δεν είμαστε έμποροι συναισθημάτων.

Κάθε φορά που σε σκέφτομαι μελαγχολώ...
Δεν είμαι όσα θέλεις,Και δεν είσαι όσα θέλω.Μα δεν ξέρω τι θέλω για αυτό δεν βρισκω λόγο να νιώθω κενός δίπλα σου.Δεν ξέρω τι δεν με ολοκληρώνει από σένα.Μα ίσως και για αυτό να νιώθω ολοκληρωμένος,όχι από σένα,μα απ'αυτό που έχουμε.Ξημερώνει και πάλι είσαι μακρυά μου.Ξημερώνει και λείπεις.Πού να 'σαι άραγε.Με σκέφετσαι ίσως.Μακάρι όχι εμένα όπως με γνώρισες,γιατί δεν ήμουν όσα περίμενες.Γιατί σε πρόδωσα,σε πλήγωσα.Μα πιο πολύ πλήγωσα εμένα.Έξω βρέχει,κι εσύ αγαπάς τη βροχή.Γράφω ένα "σ'αγαπώ" στο θολωμένο παράθυρο.Αυτό το "σ'αγαπώ" που δεν ξεστόμισα ποτέ μου γιατί φοβόμουν.Ίσως η βροχή να το φέρει κάποτε κοντά σου...

2 σχόλια:

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.