Η γοητεία της σιωπής είναι τόσο μεγάλη όσο και η γοητεία μιας ωραίας,γλυκιάς και ελκυστικής φωνής.Όταν όμως η ωραία,γλυκιά και ελκυστική αυτή φωνή βρίσκεται χαμένη στο άπειρο και ξεχασμένη σαν στάχτη μέσα από τη λάβα καλύτερα να ακούς τη σιωπή.
Μια σιωπή που ακόμα και μέσα στην ησυχία κραυγάζει και υπενθυμίζει την παρουσία της.Μια σιωπή που ακόμα και ο πιο μεγάλος ήρωας δεν μπορεί να νικήσει και να της αντισταθεί.Μια σιωπή που έχει ταλέντο στο να σώζει ανθρώπους και να εξημερώνει το άγριο.Αυτή σιωπή έρχεται από τα χαμένα ενός κόσμου τον οποίο ακόμα και ο μεγαλύτερος ερευνητής δυσκολέυεται να ανακαλύψει...
Αυτός ο κόσμος χαρακτηρήστηκε από κάποιους ως παράδεισος και από κάποιους σαν κόλαση...Εκεί ζουν οι άγγελοι που ανά πάσα στιγμή μπορούν να γίνουν οι χειρότεροι δαίμονες.Αυτή είναι η ψυχή.Όταν τη βρεις ίσως μ'ακούσεις...Όταν τη βρεις,τότε θα βρεις κι εμένα...
(*Εdgar Allan Poe)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.