15 Αυγούστου 2010

Στιγμές μικρών θανάτων *

Πόσες φορές ήθελες να πεις κάτι και δεν το είπες;
Πόσες φορές περίμενες τη "σωστή στιγμή" που,όμως,δεν ήρθε ποτέ;

Ένα μεγάλο μυστικό:
ΕΜΕΙΣ δημιουργούμε τη σωστή στιγμή που αναζητάμε.

Μια μικρή αλήθεια:
Εϊμαστε δειλοί για να το παραδεχτούμε.

Μια παρατήρηση:
Αξίζει όσο τίποτα άλλο να δημιουργήσεις τη στιγμή.

Ο τρόπος δεν γίνεται να ειπωθεί,γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει.Γίνεται εμφανής από τις κινήσεις και τα βλέμματα.Μεταφέρεται στους γύρω σου από τα συναισθήματα που βγάζουν οι κινήσεις σου ή ακόμα και η σιωπή σου.

Σίγουρα μετάνιωσες για τις στιγμές που άφησες να φύγουν...Όλοι μας έχουμε μετανιώσει κάποια τέτοια στιγμή.Η ουσία στη ζωή είναι να αγωνιζόμαστε για αυτές τις στιγμές,γιατί αυτές θα κρίνουν στο τέλος αν υπήρξες ευτυχισμένος.

"Κάθε μέρα είμαστε πιο κοντά στο τέλος μας"...έτσι μου έιχαν πει κάποτε.
Και είχαν δίκιο...

Τώρα που βλπέπω το τέλος κάποιου άλλου,καταλαβαίνω πως έχασα πολλές στιγμές που ίσως να βοηθούσαν στη δική του ευτυχία.
Κι έτσι πάντα θα έχω τύψεις γιατί δεν μπόρεσα ποτέ να πω "σ'αγαπάω" σε έναν άνθρωπο που λάτρεψα...


Το μόνο που μπορώ πλέον να κάνω...

                                                            
Αντίο.

                                                                                                  (*Διάφανα Κρίνα)

2 σχόλια:

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.