tideland*

γεματα ψεματα και παθη.
δακρυα που περιμενουν να βγουν στην επιφανεια.
δακρυα που θα βγουν σημερα η αυριο...η και ποτε.
πονος. αιμα. σταχτη.
φταιω εγω για ολα αυτα.
ισως να φταις και εσυ.
φταις.σιγουρα φταις.
μα με τον δικο σου τροπο.τον τροπο που ξερεις μονο εσυ να με πονας.
με ξερεις περισσοτερο απο ολους τους ανθρωπους στη ζωη μου.
ξερεις τι σημαινει καθε μου βλεμμα,ξερεις πως χαμογελαω με καθε σκεψη.
καθε διαφορετικη σκεψη.
σκεψεις που σε εκαναν να ερθεις κοντα μου,που σε κερδισαν.
σκεψεις που σε εκαναν να φυγεις.οι ιδιες σκεψεις που σε ξανατραβηξαν εδω.
αυτες οι σκεψεις που με εκαναν να φυγω.μα και αυτες που με γυρισαν πισω σε εσενα.
γιατι καθε φορα ποναμε ο ενας τον αλλο;πως τα καταφερνουμε καθε φορα;
ποτε δεν ποναει μονο ο ενας.παντα μαζι ποναμε.
οπως κανουμε μαζι τα ιδια λαθη.
γιατι θελεις να πονας;γιατι παντα θελω να με ποναω;
καμια αγκαλια δε μοιαζει με τη δικη σου.
κανενα ζευγαρι ματια δε με κοιταζει οπως αυτο το καστανο ζευγαρι ματια.
κανεις δεν μπορεσε να με κανει να καταλαβω γιατι.
ισως κανεις να μη μπορει.
οσο και να με πονεσεις μπορω να το αντεξω.το εχω ξαναπερασει.
οσο και να σε πονεσω θα βρεις μια ακρη να τα καταφερεις.εισαι δυνατος.
ακομα και οταν οι αλλοι γελανε με τις αποφασεις σου.
παντα ξερεις που να ψαξεις μια αγκαλια.
παντα ξερεις που θα με βρεις.

I'll meet you in the place where dreams are made.
The squirels made it seem less lonely.